Ертеде бір байдың екі қатыны бар екен. Тоқалы сақау, аңқау екен де, бәйбішесі қатал, қу екен. Тоқалды тамақтан қағып күн бермейді екен. Бай тоқалын аяп, бір күні ет турап отырып, оған: -Мына бір сіңірді шайнап тасташы!-деп, бір жапырақ майлы етті лақтырып жібереді. Тоқал байдың қулығын түсінбей: -Шиңі-шіңи дегенің шиқа май ғой!-депті.
|