Бір жолы қырғыз Қызылым қарт Жиреншеге кездесіп қалып:
-Шешен, сізден сұрайын деген бір жоғым бар еді. Он бес лақ, жиырма бес серке, отыз бес орақ, қырық бес қылыш, елу бес егеу, алпыс бес арқан, жетпіс бес шілдер жоғалттым. Осыған құлағдар болыңызшы,-дейді.
-Жарайды,-дейді Жиренше шешен.-Жоғыңыздың жөнін айтып берейін, өзіңіз тауып алыңыз.
-Он бес жас құйын қуған желменен тең,
Жиырма бес дауыл ұрған перімен тең,
Отыз бес ағып жатқан селменен тең,
Қырық бес ағып жатқан селменен тең,
Жетпіс бесте көңілің жерменен тең.
Сексенде келкілдеген шал боларсың,
Тоқсанда толық миың орта түсер.
Жүз жаста дүниеден күдеріңді үз,
Өлмесең де өліден кем боларсың,-дейді
Әйттеген-ай. Өзім жиырма бестегі жігіттей едім, көңілімнің жердей болғанын қарашы,-бекер-ақ сұраған екенмін,-деп сонда Қызылым қарт жантая кеткен екен. 

Мен қазақ қыздарына қайран қалам,
Бұтына шортик киіп тайраңдаған,
Осындай қыздарыңды көрмей кеткен,
Не деген бақытты едің, қайран бабам.

Мен қазақ қыздарына қайран қалам,
Тұмшалап бет-ауызын байлап алған.
Көре алмай қыздарыңды араб болған,
Кеттің-ау, арманда боп,  қайран бабам.

Мен қазақ қыздарына қайран қалам,
Қытайға тиіп алып сайраңдаған.
Немерең құран оқып жоқтамаса,
Кімдерге өкпелейсің, қайран бабам.

Мен қазақ қыздарына қайран қалам,
Санасы адасудан ойрандалған.
Қыз-қырқын, жігіт-жыртың боп кеткенін,
Сезініп жатырсың-ау, қайран бабам.

Мен қазақ қыздарына ... Толығымен (Подробнее)»

  Ақын, жазушы, драматург, көсемсөзші -журналист Ақылбек Шаяхмет
Жол шегі емес ұзақ жүріп келгенің,
Жеткен күнің-өткен күнді қайталау.
Бірақ, басты олқылығы пенденің -
Сонда кеткен кемшілікті байқамау.

Қартайған шал тұрса-дағы қаусап тым,
Атқан таңға, батқан күнге қызығар.
Өткен күндер таңбасындай саусақтың,
Әрбір айда, әрбір жылда ізі бар.

Мерзімі бар әр сағат пен тәуліктің,
Өлшемі бар әр мезгілдің жылдағы.
Бір-бірімен бірдей емес барлық күн,
Бірдей емес аққан су мен құм-дағы.

Өткен күндер -жүріп өткен іздерің,
Асау аттай ілінбеген құрыққа.
Сезген кезде салқындаған күз демін,
Қыстың таяу қалғандығын ұмытпа!