Сосын жолшы тұратұғын болды кез,
Тұрып еді, ғайыптан бір келді сөз:
«Қанша ұйықтадың?»-дейді дауыс өзгеше.
Сәске еді ғой жатқанымда мен кеше,
Қатты ұйқыдан қазір әрең тұрыппын,
Қараңызшы, таңды таңға ұрыппын.

«Жоқ, жолаушы, әрісін айт, әрісін,
Жас едің ғой, қарасайшы, кәрісің.
Ағаш қурап, құдық анау тартылды,
Шағыл шөлде судың көзі сарқылды.
Құм астында жатқан баршысы,
Есектің де қалды қаңсып қаңқасы».

Қас қаққанша қарт боп кеткен мүсәпір
Еңірей берді, қу жанында құса тұр...
Шалды кенет бір керемет таң қылды,
Бүкіл дүние көз алдында жаңғырды.
Жасыл жапырақ жайып ағаш жайқалды,
Құдық толып, салқын су шайқалды.

Қаусап қалған есек жанын шақырды,
Түгі түлеп, тұра сала ақырды.
Тұл бойына толып қайрат, үміт, бақ,
Жолаушыға, қайта оралды жігіт шақ.
Қуанышы төгіліп те, асылып
Жолға шықты Жасағанға бас ұрып.

Тәржімелеген Қуандық Шаңғытбаев.