әні мен сөзі Болат Сыбановтікі
Уа, ағайын, мен де өлермін кезінде,
Соншалықты аза тұтып егілме.
Өзім кетсем әнім қалар соңымда.
Қадірімді содан білер тегінде.
Жауыма да қас болмап ем өмірде,
Әншілікпен атым шықты еліме.
Адам көзі топыраққа тоюшы еді,
Болды арманым бұл тірліктен менің де.
Демім бітіп, қайран денем қуарар,
Соңғы сапар мені де үйден шығарар.
Дос күрсініп мені де  жауым тынып ішінен,
Өлігіме көртышқандар қуанар.
Ақыретімді орамаңдаршы араққа.
Бәсекелік керек емес өлікке,
Маскүнемдер  шомылсын-ақ шарапқа.
Той думанның қызығына болдым мас,
Бірақ арақ, темекіге жаным қас.
Өлікке арнап арақ беріп біреулер,
Мода үшін әдетке енген кәрі, жас.
Ата-бабаң туып па еді арақтан,
Не қылған күш сені араққа қаратқан.
«Ақылгөйім, оқымыстым сабазым»,
Азып кетпе, адамшылық ... Толығымен (Подробнее)»