Қонысбай Әбіл,
 Қазақстанның халық ақыны
Ауылым, сені қимаушы ем,
Анамдай жақын көрініп.
Алыстан қолды бұлғаушы ең,
Түтінің көкке өріліп.

Болсаң да қанша төзімді,
Бар еді қандай жазығың.
Сағынған кезде өзіңді,
Ат байлар алтын қазығым.

Ұшақпен бірге аспандап,
Пойыздарменен қоса ақтым.
Көшерде көзден жас парлап,
Өшіргем отын ошақтың.

Сыйлайық атақонысты,
Бүл күнде жағдай өзгерді.
Ауыл алдында борышты
Өтейтін енді кез келді.

-Қызмет етем халқыма,
Риза болғай,-деп,-ата-анам.
Алдыңа келді партия,
«Ауыл& ... Толығымен (Подробнее)»