Екі жігіт жол жүріп келе жатып, бір үйге сусындауға келіп түсіпті. Олардың біреуінің руы-сүгір, бірі–матай екен. Үйде бойжеткен қыздан бөтен жан болмайды. Төрге шығып отырған екі жігітке қыз сабадан пісіп-пісіп, қымыз құйып, тегенені алып, екінші қолымен кебежеге сүйеніп тұра бергенде, қаусаған кебеже сықыр ете қалған. Оны басқаша ойлаған жігіттің бірі:
-Құдаша, мерген болсаң, қасқыр атшы,
Басына ана таудың асыра атшы,
Дауысы мылтығыңның күшті-ақ екен,
Тағы да үсті-үстіне тарсылдатшы,-депті.
Қыз жігіттердің жүздеріне назар салып қараса, біреуінің ат тепкеннен танауында жырық қалғанын байқайды. Қолындағы қымыз толы тегенені ұсына берген қыз:
-Дейсің ғой: «арам желі шығып кетті»,
Бір матай, бір сүгірге тиіп кетті,
Мылтықтың қарауылы түзу болмай,
Танауын біреуінің жырып кетті,-деген екен.
С. Әбілғазин
|
