Тоқмейіл торғай
Өзге құсты нығырлап,Өзінің атын шығармақБолған кәдімгіЖорға торғайыңСала жүріп ойбайынБұлбұлды күндеп,Қырғиды тілдеді.Қолында билік тұрғанда,Қаршығаны көзіне де ілмеді.-Сайрауымның қапысы жоқ,Мынау соның ақысы,-деп,Көрген кезде қырманнан,Ұшырылған тарыны,Торғайдың үрім-бұтағы,Әй, бір жарыды...Шиқылдаған байғұстарСәнге босып,Тоқтығын баяғыдайӘнге қосып,Тым құрыса,Жақындатпай, кептерді.Диханшының еңбегінОйсырата жеп берді...***
Ендеше бұл торғайды,Билік беріп ағайын,Неменесін қарғайды?!
|