Баяғыда бір жалқау болыпты. Онда маңраған мал деген болмапты. Бір күні жапырайған аласа күркесінің ішінде әйелі екеуі бір уыс қуырған бидаймен шай ішіп отырыпты. Терісі кеңіп, көңілі жадыраған жалқау жұбайына былай депті:-Қатын, біз осы алдымыздағы көктемде қауын-қарбыз ексек. Ол біздің ырысымызға жақсы боп бітсе, мол өнім берсе. Сол қауынның бір тоғызын Жұмаш байға тартсақ, өзі көңілшектеу неме еді, жылқысы көп қой, бір бие беріп қалуы мүмкін. Енді бір тоғызын жамағайын ғой, Өгізбайға тарсам, ол сәтін салып бір байтал берсе... -Қошқарбайдың әкесі-ау, бұл ниетің дұрыс қой, бірақ бәрі бие болып кетті ғой, айғырсыз биелер қысыр қалмай ма?-Бәлі, ол естен шығып кетіпті, дұрыс айтасын. Қайын-қарбыздың қалған-құтқанын жинап алып Бәтеспайға апарып, құнаннан дөнен шығар айғырын алсам...-Қошқарбайдың әкесі-ау, оны мен төркініме мініп барсам,-депті жұбайы қиялдап:-О, антұрған, сен мініп барсаң, биелер қысыр қалмай ма?-деп ызаға булыққан жалқау шәй-пайымен кесесін лақтырып жіберіпті. Сөйтіп, көңілдің жүйрік қиялына ілескен жалқау жалғыз кесесінен айырылыпты.Шымыр дене
(Еркін аудармалар)Спортпен шұғылданасың ғой деймін. Денең шып-шымыр, ойнақтап тұрасың?!-Ия! «Құдай-ай десеңші! Жұмыстан тағы қалып қойдым»,-деп ойбайлап таңертең ылғи жүгіретінім рас...Анықтап айтыпты...
-Еркектердің бәрі оңбаған! Сенбесең олардың бәрінің менде телефондары да бар...
|
