Біржан сал бірде серіктерімен екінші бір ауылға келе жатса, ауыл сыртындағы өзенде бір топ қыз шомылып жатыр екен. Қасындағы жігіттер серіге: "Осы қыздарға бір ауыз өлең айтыңыз"-деп қолқа салған соң, Біржан қыздарға қарап:
Бауыры Көкшетаудың қара қайың,
Қар кеткен соң болады малға жайың.
Ішінде адал да бар, арам да бар,
Ей, қыздар, былғамаңдар судың лайын,-
депті. Сонда бір қыз судан басын көтеріп:
Ұшады аққу көлден сабаланып,
Біз қалдық сіздің сөзге назаланып.
Келед деп игі жақсы аулымызға,
Шомылып жатыр едік тазаланып,-
деген екен. Сөзден тосылған серілер тобы жөніне жүріп кетіпті деседі.
|
