Мүмкін ақ, мүмкін көк шыбыш,
Әйтеуір сіздің ауылда, жоқ шыбыш.
Көтере алмағаны ма тоқтықты?
Қой байғұсқа
Бекерден-бекер соқтықты:
-Сен, әйтеуір, қайдағыны тауып жүресің.
Ми қайнаған ыстықта да
Құйрығыңды жауып жүресің.
Біз сияқты самалға тосып,
Күнге қақтамайсың.
Расын айтқанда,
Тазалық сақтамайсың.
-Шыбыш шырағым,
Өйтіп бет-алды килікпе,
Сені кім шақырды
Мұндай билікке?
-Айту-айтпай желпінсең,
Жау ала ма?
Тыр-жалаңаш жүрген ғой,
Сен түгіл, Адам-ата, Қауа-ана да.
-Ей, ол кезде киім болды ма?
Киетін ештеңе таба алмаған шығар,
Әйтеуір сендей абыройын ашпай,
Тері-терсек жамылып, амалдаған шығар.
Менің құйрықты жауып жүруім жайын емес...
Осы күйі қалармын.
Ал сен жыл жыл он екі ай
Осылай жүрсең де, айып емес,
Өйткені солай жаралдың.
Әр нәрсенің реті бар,
Дұрыс-бұрысын айырсаң.
Жұрттың ішек-сілесі қатпай ма,
Саған ұқсап, аспанға құйрығымды қайырсам,-
Деп қой тықсырып жіберді.
Ал шыбыш оған пысқырып жіберді.
Меніңше әр нәрсе қалыбынан ары аспайды.
Ендеше қой бекер таласпайды,
Өйткені шыбышқа еліктеп,
Өте жеңіл киіну-
Кейбір бикештерге де жараспайды.
|
