Ертеде бір қолынан іс келмейтін олақ адам бар екен. Сонысына қарамастан ол оны-мұныны істеуге әуес болыпты.
Бір күні әлгі олақ өткір шотпен ағаш шауып отыр екен, қасынан өтіп бара жатқан бөгде біреу оқыс бұрылып, бірден шотқа жармасып:
-Бұл менің әкемнің шоты, сен мұны қайдан алдың?-деп пәле салыпты.
Олақ:
-Бұл өз шотым!-деп өзеурейді.
Ақыры бірін бірі жеңе алмай, қазыға жүгініске келеді. Даукес қазыға олақтың шотын да, шауып отырған ағашын да ала келген екен.
-Тақсыр, бұл менің әкемнің шоты, оған дау болмасқа керек!-депті Даукес.
-Оны қайдан білдің?-депті қазы.
-Оны білгенім, әкемнің шоты шапқан сайын өрлейтін, міне мына шотта дәл сол қасиет бар екен?-деп әр жері қиқа-жиқа болған ағашты көрсетіпті.
Сөзден жеңілген қазы шотты Даукеске бергізіпті.
|
