Ескелді, Балпық, Жолбарыс, Орақты әрі батыр, би-шешен, әрі әулие, аруақты кісілер болған. ("Жерұйық", 8 қазан 1992 ж) газетінде мынандай бір аңыз жарияланады.
"1939 жылы кәрістер жер аударылып келгенде отын-судан тапшылық көріпті. Күндердің күнінде бір кәріс атаның зиратынан шеңгел орып жүреді. Соны көрген жергілікті қазақтың бірі "әй, бауырым, қасиетті бейітке жолама, киесі ұрады" деп ескертеді. Кәріс бой бермепті.
-Тоңып өлетін болдық қой,-деп шеңгелмен қоса ата зиратының кебу ағаштарын да арқалап үйіне алып кетеді. Сол күні зират ағашымен бойы жылынған кәріс тоғыз баласымен қоса үй-ішімен опат болыпты.Содан кейін кәрістің қариялары атаның басына барып молдаға құран оқытып, аруағына сиыныпты,-дейді.
|
