Кеуде толып самал желге Алтайды,
Қалай ғана қапелімде қартайдым?!
Айбалта мен Бөденелі-жүрген жол,-
Есіме алып, жүрек жылып марқайдым.
Балдырған із-Жұлдыз және Балғыным,
Ұмытылмайды-ау «Қызыл суың», шалғының.
Нарын бойын аралаған кездер-ай,-
Көктеректің аңсадым-ау салқынын.
Есік алды мөлдір бұлақ-алтыным,
Еске түсіп толғана мен шалқыдым,
Сары балапан жағасында жүруші ед,-
Ойыма алып, тағы міне, балқыдым.
Ата-анада болмаушы еді бір тыным,
Бабын тауып қой мен сыйыр, жылқының,
Үйде, түзде шаруа қуып шаршаған,-
Салты ғой бұл біздің жердің халқының.
Көксеңгірде бүркіт болып қалқыдым,
Бәрін көрдің, міне жүрек, ал тыным!-
-Деп тұрса да төңірек түгел тарылып,-
Көрсем деймін қызықты өмір жалпының.
Әне, жатыр қасқа жолы Алтайдың,
Қалай ғана айта аламын: «қартайдым»!
Айбалта мен Бөденелі-сұп-сұлу,-
Есіме алып, жүрек жылып марқайдым.
Балтабек Оразалыұлы
|
