Кеуде толып самал желге Алтайды,
Қалай ғана қапелімде қартайдым?!
Айбалта мен Бөденелі-жүрген жол,-
Есіме алып, жүрек жылып марқайдым.
Балдырған із-Жұлдыз және Балғыным,
Ұмытылмайды-ау «Қызыл суың», шалғының.
Нарын бойын аралаған кездер-ай,-
Көктеректің аңсадым-ау салқынын.
Есік алды мөлдір бұлақ-алтыным,
Еске түсіп толғана мен шалқыдым,
Сары балапан жағасында жүруші ед,-
Ойыма алып, тағы міне, балқыдым.
Ата-анада болмаушы еді бір тыным,
Бабын тауып қой мен сыйыр, жылқының,
Үйде, түзде шаруа қуып шаршаған,-
Салты ғой бұл біздің жердің халқының.
Көксеңгірде бүркіт болып қалқыдым,
Бәрін көрдің, міне жүрек, ал тыным!-
-Деп тұрса да төңірек түгел тарылып,-
Көрсем деймін қызықты өмір жалпының.
Әне, жатыр қасқа жолы Алтайдың,
Қалай ғана айта аламын: «қартайдым»!
Айбалта мен Бөденелі-сұп-сұлу,-
Есіме алып, жүрек жылып марқайдым.
Балтабек Оразалыұлы
...
Толығымен (Подробнее)»
|
Көрмейтінің жоқ екен тірі болсаң,
Қайтер едім, білмеймін, ірі болсам,
Күндіз-түні ауылым кетпейді естен,-
Қиын екен білдірмей іштей солсаң.
Қалың гүл етектегі қурағандай,
Атырап, түгел маңай, суалғандай,
Бір кездегі мектебім құлазып тұр,-
Жүрегімді аязбен суарғандай.
Күн шығар қабырғасы үңірейіп,
Мен тұрмын қарап оған меңірейіп,
-Отынға қысты күні ұрлап жаққан,-
Сондықтан қалды, міне, сүмірейіп.
Жұрт сөзі жүрегімді сыздатты әбден,
Айырылып қалыпты барлық сәннен,
Бір кезде шаршағанда әкем марқұм,-
Отырушы еді осы тұста алып сәл дем.
Өйткені өзі бастап тұстастары,
Ешқандай рұқсатсыз іс бастады,
Болашақ сәби қамын ойлап олар,-
Арттарына осындайлық із тастады.
Ауылдағы алғашқы мектеп еді,
Анамдар, кілең әйел, әктеп еді,
Бұл жайлы шала-пұла білген біздер,-
Он жыл оқып, көңіліміз көктеп еді.
Есік алды гүл еді, маңайы–тал,
Қалмапты біреуі де, бар ма амал?!
Аулағ
...
Толығымен (Подробнее)»
| |
